Ο λόγος του Πυθαγόρα προς τις γυναίκες

 Ο  Πυθαγόρας προς τις γυναίκες (1)

« ...Η γυναίκα  είναι άξια τιμών σε γη και ουρανό. Αυτή μας κάνει ικανούς, να καταλαβαίνουμε την παντοδυναμία της μητέρας φύσης. Αυτή είναι η καθαγιασμένη εικόνα της φύσης και μας δίνει την δυνατότητα να ανεβαίνουμε σταδιακά προς την ψυχή του κόσμου, η οποία δίδει γέννηση, συντηρεί, ανακαινίζει και μεταφέρει τον κόσμο των ψυχών στο πεδίο του φωτός…».

 «…οι γυναίκες πρέπει να φροντίζουν ιδιαιτέρως να είναι ενάρετες, για να είναι και οι θεοί πρόθυμοι να ακούσουν τις προσευχές τους.

Έπειτα, όταν πρόκειται να κάνουν τις προσφορές τους στους θεούς, να τις κάνουν με τα ίδια τους τα χέρια και να τις προσκομίζουν στους βωμούς, χωρίς την βοήθεια υπηρετών.

Οι προσφορές αυτές, μπορεί να είναι γλυκίσματα από σιμιγδάλι, πίτες, κηρύθρες με μέλι και λιβάνι, αποφεύγοντας να τιμούν τους θεούς με φόνο και θάνατο. Επίσης να μη ξοδεύουν πολλά με μία φορά, -στις προσφορές αυτές- σαν να μην πρόκειται να πάνε ποτέ ξανά  σε βωμό.

Για τις σχέσεις τους με τους άντρες τους, τις συμβούλευσε να κατανοούν, ότι και οι πατέρες τους έχουν δεχτεί, ως χαρακτηριστικό της γυναικείας φύσης, να αγαπούν περισσότερο τους συζύγους από τους γονείς τους. Γι’ αυτό είναι καλό να μην εναντιώνονται στους άντρες, αλλά να θεωρούν, ότι έχουν νικήσει, όταν έχουν νικηθεί από αυτούς.  

Λέγεται επίσης ότι στη συγκέντρωση είπε και αυτό που έγινε περιβόητο, ότι δηλαδή, επιτρέπεται μια γυναίκα  να πάει στα ιερά μετά από συνεύρεση με τον άντρα της, ποτέ όμως μετά από συνεύρεση με άλλον.

Τις συμβούλεψε ακόμα σε όλη τους την ζωή  να μιλάνε όμορφα και να ακούν πόσα καλά θα πουν , οι άλλοι γι’ αυτές. Να μην αναιρέσουν τη διαδεδομένη φήμη, ούτε να βγάλουν ψεύτες τους μυθογράφους- οι οποίοι, βλέποντας τη δικαιοσύνη των γυναικών, που δανείζονται χωρίς μάρτυρες τα ρούχα και τα κοσμήματα τους η μία από την άλλη, ώστε όταν κάποια από αυτές, τα χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσει, χωρίς να γίνονται - λόγω της εμπιστοσύνης που έχουν μεταξύ τους- ούτε δίκες, ούτε αντιλογίες- έπλασαν, τον μύθο του Περσέα, σύμφωνα με τον οποίο τρεις γυναίκες, για ευκολότερη επικοινωνία, χρησιμοποιούσαν και οι τρεις ένα κοινό μάτι. Εάν όμως  ο πιο πάνω μύθος λεγόταν για τους άνδρες, ότι αυτός που είχε πρώτος το μάτι και είδε, το έδωσε στους άλλους δύο με ευκολία και ότι ήταν έτοιμος να τους μεταδώσει όσα και ο ίδιος είδε, τίποτα από τα λεγόμενα του πρώτου δεν θα γινόταν πιστευτό, καθώς κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στη φύση του άνδρα.

Επίσης παρατήρησε, ότι εκείνος που θεωρείται σοφότερος από όλους και συγκρότησε τον ανθρώπινο λόγο και εφηύρε γενικά τα ονόματα, είτε θεός είναι είτε δαίμονας, είτε κάποιος θείος άνθρωπος. Αυτός αντιλαμβανόμενος ότι το γένος των γυναικών είναι το πιο οικείο με την ευσέβεια, έδωσε σε κάθε στάδιο της ζωής της γυναίκας όνομα θεάς. Ονομάζοντας την άγαμη γυναίκα Κόρη, αυτή που παντρεύεται Νύμφη, αυτή που γεννάει παιδιά Μητέρα και αυτή που είδε παιδιά από τα παιδιά της  Μαία σύμφωνα με την Δωρική διάλεκτο[2]. Με αυτό συμφωνεί και το γεγονός ότι οι χρησμοί στη Δωδώνη και τους Δελφούς δίνονται δια στόματος γυναίκας. Λόγω μάλιστα των επαίνων, που αφορούσαν την ευσέβεια των γυναικών, σύμφωνα με την παράδοση, έχει σημειωθεί  τόσο μεγάλη αλλαγή στο ντύσιμο τους, ώστε καμιά δεν τολμούσε να φορέσει πολυτελή  ρούχα, αλλά αφιέρωναν όλες στον Ναό της Ήρας, ρούχα κατά χιλιάδες.

Λέγεται μάλιστα ότι το αποτέλεσμα του λόγου του είχε τεράστια απήχηση, τόσο που στη περιοχή του  Κρότωνα, η καλή συμπεριφορά του άνδρα προς την γυναίκα ήταν ξακουστή. Όπως του Οδυσσέα που αρνήθηκε να αποδεχθεί την αθανασία που του χάριζε η Καλυψώ  και να εγκαταλείψει την Πηνελόπη. Απομένει όμως να αποδείξουν και οι γυναίκες την αρετή τους απέναντι στους άνδρες, για να κερδίσουν ανάλογη φήμη.

Γενικά, όπως αναφέρεται, ο Πυθαγόρας εξαιτίας των προηγούμενων διαλέξεων του, κέρδισε μεγάλη εκτίμηση και προκάλεσε το ενδιαφέρον, όχι μόνο στην πόλη των Κροτωνιατών, αλλά και σε όλη την Ιταλία, λόγω της φήμης αυτής της πόλης.

Η φωνή του ακούγονταν σαν μελωδία, τα επιχειρήματα του ήταν αδιάσειστα,  ο τρόπος ομιλίας του ήταν τόσο συναρπαστικός που καθήλωνε τους ακροατές του, οι οποίοι τον αναγνώριζαν ως γιο του Απόλλωνα ή ως προφήτη του. Ο δε Δικαίαρχος γράφει ότι «με την ευφράδεια του εδόνει τας ψυχάς των ακροατών του».

---

[1] Ιάμβλιχος (54-57) «περί του Πυθαγορείου βίου».

[2] Καθένα από αυτά τα ονόματα , χρησιμοποιούνταν και για θεότητες: Κόρη έλεγαν την Περσεφόνη, οι Νύμφες ήταν πνεύματα της φύσης. Μητέρα λεγόταν η Μητέρα των θεών Ρέα ή Κυβέλη και Μαία είναι η θεά μητέρα του Ερμή.

Απόσπασμα από το βιβλίο μας: "Πυθαγόρας ο Συμπαντικός"